Κοινωνικές δεξιότητες – CSI

Θεατρικές δεξιότητες, χιούμορ, παροχή πρακτικών παραδειγμάτων

Η μεθοδολογία που χρησιμοποιήσαμε στην Ενότητα 2 – Κοινωνικές Δεξιότητες βασίστηκε, κυρίως, στη χρήση των θεατρικών δεξιοτήτων ως τρόπου μετάδοσης του πώς λαμβάνει χώρα η επικοινωνία ως μέρος του ευρύτερου πλαισίου των κοινωνικών δεξιοτήτων, μέσα από μια βιωματική προσέγγιση και, κυρίως, με τη συνεδρία «Έκφραση μέσω συναισθημάτων». Ο στόχος της χρήσης θεατρικών δεξιοτήτων και μιας σχεδόν άτυπης εκπαιδευτικής προσέγγισης ήταν οι συμμετέχουσες να βγουν έξω από τα νερά τους και να εκφραστούν, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι το περιβάλλον ήταν άνετο και φιλόξενο. Για την υλοποίηση του σχεδίου συνεδρίας «Έκφραση μέσω συναισθημάτων», οι γυναίκες έπρεπε να πουν μια συγκεκριμένη πρόταση χρησιμοποιώντας διαφορετικά συναισθήματα, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι ο τρόπος με τον οποίο λέμε τα πράγματα έχει μεγάλη σημασία. Μια κάποια πρόκληση ήταν ότι οι γυναίκες δεν κατανόησαν πολύ γρήγορα τη γενική ιδέα της δραστηριότητας, ωστόσο, καθώς προχωρούσαμε, γινόταν ολοένα και πιο ξεκάθαρη. Επίσης, τα αποτελέσματα ήταν σε κάποιες φάσεις αστεία, αλλά με αυθεντικό και όχι ασεβή τρόπο.

Μια άλλη μεθοδολογία, που λειτούργησε σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό στο πλαίσιο αυτής της Ενότητας, ήταν η παροχή πρακτικών παραδειγμάτων για να διασφαλιστεί ότι οι συμμετέχουσες αντιλήφθηκαν και κατανόησαν επαρκώς συγκεκριμένες βασικές πτυχές. Για παράδειγμα, κατά τη συνεδρία «Κατάλληλη συμπεριφορά σε συγκρουσιακές καταστάσεις», με τη βοήθεια φυλλαδίου, παρουσιάστηκαν στις συμμετέχουσες συγκεκριμένα παραδείγματα αντίδρασης και προσέγγισης σε συγκρουσιακές καταστάσεις και πώς να ΜΗΝ τις προσεγγίζουν. Διεξήχθη μια συζήτηση για κάθε παράδειγμα και, επίσης, οι συμμετέχουσες μοιράστηκαν με την υπόλοιπη ομάδα κάποιες προσωπικές τους εμπειρίες από συγκρουσιακές καταστάσεις, πώς τις αντιμετώπισαν αποτελεσματικά ή αναποτελεσματικά και τι έμαθαν από τις εμπειρίες αυτές.

Ανατροφοδότηση από τις συμμετέχουσες ή τον/την εκπαιδευτή/-τρια:

Ίσως ένα από τα σπουδαιότερα μαθήματα που πήρα ως εκπαιδεύτρια από αυτή την εμπειρία είναι ότι, ακόμα κι αν μερικές φορές οι συμμετέχουσες είναι ντροπαλές, αμήχανες και φοβούνται να μιλήσουν, είναι σημαντικό να τους παρέχουμε έναν ασφαλή χώρο για να αισθανθούν άνετα, να βγουν έξω από τα νερά τους και να μάθουν. Φυσικά, αυτό δεν μπορούσε να γίνει στις πρώτες διαδικτυακές συνεδρίες κατά τις οποίες οι συμμετέχουσες δεν ήταν ακόμα αρκετά εξοικειωμένες με την εκπαιδεύτρια και τις άλλες γυναίκες. Ωστόσο, αυτό επιτεύχθηκε μετά από μερικές συνεδρίες και αφού η εκπαιδεύτρια ήταν απολύτως βέβαιη ότι δεν θα προκαλούσε αμήχανα συναισθήματα στις συμμετέχουσες.